Georges Demeulenaere
Kunstenaar Georges Demeulenaere (pseudoniem Demeu of Geo Demeu) werd op 22 augustus 1930 geboren te Zwevezele, in West-Vlaanderen, België.
Zijn kunststudies volgde hij aan de academie te Brugge. Demeu behaalde ook erkenning als letterschilder en was eveneens bekend voor zijn geslaagde marmerimitaties.
Beroepsmatig was hij actief als artistiek lesgever aan het SHTIO te Oostende.
Op 22 april 2007 overleed hij, op 76-jarige leeftijd, in zijn woonplaats te Roksem.
Gedurende zijn carrière als kunstenaar ontwierp Demue honderden kustwerken in diverse materialen en uiteenlopende technieken.
Een overzicht:
Voor zijn schilderijen gebruikte Demeu meestal:
- olieverf
- Acrylverf
Als drager gebruikte hij;
- doek
- hout
In een latere periode werden er ook meer schetsen en tekeningen gemaakt
Demeu maakte ook een beperkte aantal juwelen in zilver en koper, die nu flink gekoesterd worden.
Eerbetoon Georges Demeu
In het jaar 2012 werd een overzichtswerk gepubliceerd als eerbetoon aan Demeu. Dit compact boekje is een resumé van de belangrijkste levenswerken van Demeu. Op ruim 20 pagina’s worden diverse werken geïllustreerd. Het boekje bevat ook een opsomming van zijn exposities.
Het is nog beperkte leverbaar. Op eenvoudig verzoek kan dit overzicht u worden opgestuurd voor de prijs van € 3 + portkosten.
Formaat 21x15cm gebonden met metalen ringspiraal.
Georges Demeu was op tal van manieren beeldend creatief Hij werkte aanvankelijk ruimtelijk, om zich uiteindelijk vooral als schilder te profileren. Zijn sculpturen en keramieken zijn toonbeelden van een harmonisch structureren van ontleden en weer samenstellen op een meer welsprekende wijze. Het menselijke lichaam stond even model en verdween dan weer, ogenschijnlijk omdat het ritme was geworden, aaneenschakeling van gewrichten en van modules.
Veel in zijn werk kan men omschrijven als een ruimtelijk mediteren omtrent volumes die onderdelen zijn van een geheel en tevens zinspelingen, subtiele verwijzingen vlakten van licht met donkere contouren of omgekeerd donkere volumes die het licht opzoeken en innerlijke schaduwen dragen.
Dat ruimtelijke mediteren is een authentieke verworvenheid geworden die hij op letterlijk en figuurlijk schitterende wijze in zijn schilderijen heeft toegepast en op enthousiaste en lyrische wijze heeft uitgewerkt in een verbazingwekkend weergeven van wat evenzeer verbeelding als werkelijkheid was, evenzeer innerlijke emotie als beschrijven van wat eerder was gezien.
Hij schilderde naderhand hoofdzakelijk, zo niet uitsluitend, wat men geneigd is te omschrijven als landschappen die evenzeer stapelingen zijn als vlakte, monumenten van natuur waarin licht en donker een voorname rol krijgen toebedeeld. Zijn schilderen is een daad van vrijheid en bevrijding, vrijheid op het vlak van de thematiek en de beschilderde drager en bevrijding omdat hij het strikte onderscheid van beeldende disciplines allang overstegen had en eigenlijk bezig was met het bouwen van verhoudingen met het suggereren van structuren en verborgen bouwwerken.
Kenmerkend voor zijn schilderen is zijn enthousiast aanwenden van felle tinten zoals geel, die bij wijze van contrast diepte suggereren en die van het ‘landschap’ een bouwwerk maken een bevreemdende structuur, een lichtend eiland in een zwarte nacht een apotheose van luminositeit in een schaduwrijke vlakte.
Demeu bracht veel tijd door met het creëren van zijn kunstwerken. Hij kon uren aan een stuk doorwerken in zijn veranda, ook onder de pergola of carport was hij regelmatig terug te vinden terwijl een schilderij of beeld in natuursteen aan het afwerken was.